Εχθρός του πολίτη

Ακόμη και οι πλέον φανατικοί κρατιστές γνωρίζουν ενδόμυχα ότι το κράτος αντιστρατεύεται τον πολίτη, τα δικαιώματα και τις ανάγκες του. Το ερώτημα που τίθεται επομένως πλέον δεν είναι εάν το κράτος μπορεί να αναμορφωθεί (δεν μπορεί, μην τρέφετε αυταπάτες...), αλλά το πως μπορεί να επιβιώσει. Η απάντηση είναι μονοδιάστατη: εάν συρρικνωθεί στα απολύτως απαραίτητα και περιοριστεί στον ρόλο του. Το κράτος δεν μπορεί ούτε επιχειρηματίας να είναι ούτε παραγωγός καινοτομίας και τεχνογνωσίας. Μπορεί όμως -και οφείλει- να ασκεί κοινωνική πολιτική αλληλεγγύης και να διασφαλίζει τα θεμελιώδη ατομικά και συλλογικά δικαιώματα. Όλα τα υπόλοιπα πρέπει να τα αφήσει στην ιδιωτική πρωτοβουλία και τους μηχανισμούς της αγοράς. Προφανώς όχι χωρίς έλεγχο, αλλά όχι και με εναγκαλισμό. Στην εποχή της "μετα-δημοκρατίας", το κράτος πρέπει να είναι μικρό, ευέλικτο, σύγχρονο και αποτελεσματικό. Δίχως μικρομεγαλισμούς και πελατειακό σύστημα. Εάν δεν βρεί την θέση που του αξίζει στο πολιτικό γίγνεσθαι, τότε μαθηματικά θα οδηγηθεί στον αφανισμό ή έστω στην πλήρη απαξίωση. Ο φιλελευθερισμός του δείχνει το δρόμο των ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων και όχι των ψευδεπίγραφων...
Χ.Ι.Π.